Dan ga ik nu maar..

Na 3 maanden in Engeland, zit mijn tijd er nu echt op.
Ik heb het zwaar gehad, ik voelde mij alleen, ik ben verrot gescholden, ik was super bang om fouten te maken en om niet te vergeten ik heb genoten van deze bijzondere evaring die Ik mee mocht maken.

Het komt er nu echt aan,..de tijd dat ik moet gaan vertrekken. Ik heb er maanden naar uitgekeken, maar nu het er echt aan zit te komen krijg ik een raar gevoel in mijn maag en weet ik het niet meer… Hoe moet ik nou afscheid nemen van collega’s die ik waardeer en ik zeker zal gaan missen?.

Het was niet de ervaring van mijn leven, maar ik ben van deze tijd sterker geworden. Ik kan nu beter op mijn eigen benen staan. Ik waardeer mijn familie en vrienden meer en ik bedank iedereen voor de reacties op mijn site, de sms’jes, telefoontjes en de kaarten die ik heb gehad.


Mijn stage is afgelopen en ik DURF nu Engels te spreken.

Liefs,

Meyke